Anteprima
*
*
*
“ […] Vogliate dunque ricevere
in tutta serenità questa approssimazione
del Nulla e, se Voi l’apprezzate, trattenete
il fiato, per paura di ritrovarVi con Nulla.”
“A dire il vero, si fa dissertare Socrate sul
salto di una pulce . Ecco allora perché esaminare
il motivo per cui le nevi, alla loro
prima caduta, prima di aggrovigliarsi in
fiocchi più grossi, sono sempre esagonali, e
hanno, ogni volta, sei raggi vellutati come
piccole piume.”
Johannes Keplero, Strena Seu De Nive
Sexangula
*
*
*
Ho bisogno di ricordare
i giorni fermi sotto la neve
le parole sbriciolate nel becco degli uccelli
l’aria piena di ali
i rami spezzati dal peso del bianco
cadevano senza fare rumore come segnali muti.
Allora le volpi uscivano dalle tane
in cerca dei nostri occhi come se fosse questo
vedersi
improvviso l’unico cibo.
Un istante di neve poi il buio rotolava giù
nella valle
come una frana.
Sulla fiamma intorno al camino mettevamo
le calze
bagnate
le scarpe sporche
di neve. Tornava la voce dopo
il vapore.
Lasciavamo al buio la neve e il silenzio
riempiva le impronte
delle corse nei campi
il bianco dentro ai nostri passi che
continuavano a correre
per tutta la notte
insieme alle volpi.
(Giovanna Iorio)
*
*
*
I need to remember
The idle days snowed in
The words made crumbs for the beaks of birds
The air full of wings
the branches, snapped by the white weight,
Fell noiseless like muted signals.
And then the foxes left their dens
In search of our eyes as if this – suddenly
catching sight
of each other – was their only food.
A moment of snow then darkness rolled down
into the valley
Like a landslide.
In front of the fire’s flames, we put our soaked
Socks
our shoes soiled
by snow. The land’s voice returned
after the fog.
We left the snow in the dark and the silence
filled the tracks
Of the races in the fields,
The whiteness within our steps that continued
to run
Throughout the night
Together with the foxes.
(traduzione di Charlie Hann)
*
*
*
Necesito recordar los días
quietos bajo la nieve
las palabras desboronadas entre picos de
pájaros
el aire lleno de alas
las ramas quebradas por el peso de la blancura
caían sin hacer ruido como señales mudas.
Entonces los zorros salían de sus cuevas
en busca de nuestros ojos como si fuera este
vernos
repentino el único alimento.
Un instante de nieve luego la oscuridad rodaba
hacia abajo por el valle
como un derrumbe.
Sobre la llama alrededor de la chimenea
poníamos los calcetines
mojados
los zapatos sucios
de nieve. Regresaba la voz luego
el vapor.
Dejábamos en la oscuridad a la nieve y el
silencio
llenaba las huellas
de los correteos en los campos
lo blanco dentro de nuestros pasos que seguían
corriendo
la noche entera
junto con los zorros.
(traduzione di Zingonia Zingone)
*
*
Mam potrzebe zapamiętania dni zatrzymanych
Pod śniegiem
Słowa pokruszone w dźiobie ptaków
Powietrze pełne piór
Konary złamane p od ciężarem białości
Padały bezszelestnie jak głuche znaki
Lisy opuszczaly kryjówki w poszukiwaniu
Naszych oczu
Jakgdyby to zapatrzenie było jedyną pożywką
Chwila śniegu i mrok staczał się w doline jak lawina
Przy kominku obok ognia
Kładliśmy mokre od śniegu
Rajstopy i buty
Głos powracał po parze wodnej
Zostawialiśmy śnieg w ciemnosci
I cisza wypełniała ślady wyścigów
W pola
Białość w naszych krokach
Pędziła przez całą noc
Razem z lisami
(traduzione di Anna Jolanta Łagoda)
*
*
*
J’ai besoin de me rappeler
les jours immobiles sous la neige
les mots émiettés dans le bec des oiseux
l’air plein d’ailes
les branches rompues sous le poids du blanc
tombaient doucement comme des signaux muets.
Alors les renards sortaient de leurs tanières
à la recherche de nos yeux comme si c’était
soudain la seule nourriture.
Un moment de neige et puis l’obscurité roulait
dans la vallée
comme un éboulement.
Sur la flamme autour de la cheminée nous
mettions les chaussettes
mouillées
les chaussures sales
de neige. Et la voix revenait après
la vapeur.
Nous laissions la neige dans l’obscurité et le
silence
remplissait les empreintes
de nos courses dans les champs
le blanc dans nos pas qui continuaient à courir
pendant toute la nuit
avec les renards.
(traduzione di Grazia Calanna)
*
*
*
Ich brauch’ mich an die regungslosen
Tage unter dem Schnee zu erinnern
an die zerkrümelten Worte im Schnabel der
Vögel
an die Luft voller Flügel
die durchs Gewicht des Weißes gebrochenen
Äste
fielen geräuschlos wie stumme Zeichen.
Da gingen die Füchse aus den Höhlen
auf der Suche nach unseren Augen, als wäre
dieses plötzliche Sich-Sehen
die einzige Nahrung.
Ein Augenblick Schnee dann rollte die
Dunkelheit ins Tal
wie ein Erdrutsch hinunter.
Ans Feuer um den Kamin hängten wir die
nassen
Strümpfe
die schneeverschmutzen Schuhe
legten wir dahin. Die Stimme kehrte nach
dem Dampf
zurück.
Wir verließen im Dunkeln den Schnee und
die Stille
füllte die Spuren
vom Laufen in den Feldern
das Weiß in unseren weiterlaufenden Schritten
die ganze Nacht hindurch
zusammen mit den Füchsen.
(traduzione di Anna Maria Curci)
*
*
*
Мне необходимо помнить о
Днях, остановившиеся под снегом,
Слова, раскрошившиеся в клюве птиц.
Воздух, наполненный крыльями,
Ветви, сломанные белой тяжестью,
Падали беззвучно, как немые сигналы.
Тогда лисы выходили из своих нор
В поисках наших глаз, как будто наши взгляды
Внезапно становились единственной пищей.
Миг снега. Затем темнота скатывалась в долину,
Как лавина.
Вокруг пламени камина мы развешивали носки
Мокрые, грязные от снега ботинки.
Возвращался голос после пара.
Мы оставляли в темноте снег, и тишина
Заполняла следы
Нашего бега в полях.
Белый цвет внутри наших шагов,
продолжающих бегать
Всю ночь вместе с лисами.
(traduzione di Anna Tumanova)
*
*
*
La neve è altrove di Giovanna Iorio, prossima uscita Fara Editore
Traduzioni:
Inglese Charlie Hann
Spagnolo Zingonia Zingone
Francese Grazia Calanna
Russo Anna Tumanova
Polacco Anna Jolanta Łagoda
Tedesco Anna Maria Curci
Foto di Alexey Kljatov
Prefazione di Marco Sonzogni
